Jan Garbarek στην Θεσσαλονίκη (μετά την συναυλία)

Κάθε καλοκαίρι αποφασίζω ότι θα δω μια καλή (με την κυριολεκτική έννοια) συναυλία, όσο και αν μου κοστίσει. Φέτος, ο κλήρος έπεσε στο Jan Garbarek Group. Για την διευκόλυνση της ανάγνωσης χωρίζω το άρθρο αυτό, 2 μέρη.

Μέρος 1: Η Γκρίνια
Νομίζω ότι στο τέλος θα μου βγει το όνομα αλλά πείτε αν έχω δίκιο ή όχι.

Αυτή είναι μια φωτογραφία του θεάτρου γης 20 λεπτά πριν ξεκινήσει η συναυλία. Όταν ξεκίνησε απλά γέμισαν τα πλαϊνά διαζώματα. Σύνολο περίπου 500 άτομα. Σίγουρα αρκετοί βρέθηκαν τυχαία στο θέατρο.

Δηλαδή μόνο τόσοι είμαστε που μας αρέσει η καλή μουσική;


Μέρος 2: Η Μουσική

Γύρω στις 9:50 ανεβαίνει στην σκηνή ο διοργανωτής της συναυλίας. Μας συστήνεται και αρχίζει ένα προσωπικό απολογισμό για την ζωή του στην Γερμανία σαν μετανάστης. Ευτυχώς ήταν αρκετά σύντομος. Στην συνέχεια μας ανακοινώνει ότι ο Weber (μπάσο) δεν θα είναι μαζί μας απόψε, γιατί έχει πάθει εγκεφαλικό και νοσηλεύεται στην Γερμανία. Αντικαταστάτης του θα είναι ο Βραζιλιάνικης καταγωγής Yuri Daniel.


Σε μερικά λεπτά ανεβαίνουν πάνω στην σκηνή οι Garbarek, Daniel, Katche και Bruninghaus.

Η μαγεία ξεκινάει.

Κράτησε για περίπου 2 ώρες παρακάτι. Μια μίξη από μπαλάντες, σιγανά κομμάτια. Πάνω που χαλαρώναμε έρχονταν ένας μουσικός δυναμίτης από σόλο και αυτοσχεδιασμούς, ένα χαστούκι που σε ζάλιζε και δεν μπορούσες να σταματήσεις να χτυπάς με τα πόδια σου τον ρυθμό.

Ήδη από το δεύτερο κομμάτι τους μας έδειξαν τις διαθέσεις που είχαν για τη βραδιά.

Η συναυλία είχε την εξής μορφή: Έπαιζαν όλοι μαζί κάποια κομμάτια, σταματούσαν οι τρεις, και έκανε ένα σόλο, ο τέταρτος. Η σειρά με την οποία έπαιξαν ήταν: Πρώτος ο Daniel στο μπάσο, μετά ο Bruninghaus με ένα εκπληκτικό σόλο στο πιάνο, όπου εναλλάσσονταν συνέχεια γρήγοροι και αργοί ρυθμοί.

Τελευταίος έκανε σόλο ο Katche στα drums. Ό άνθρωπος απογειώθηκε και μαζί του και εμείς. Εξέπεμπε τόση ενέργεια που ήταν αδύνατον να σταματήσεις να τον χαζεύεις. Τα χέρια του χάνονταν σε ασύγχρονους ρυθμούς που εναλλάσσονταν με κλασικά διαστήματα, με φοβερή ταχύτητα. Το κοινό δεν σταμάτησε να χειροκροτεί όση ώρα έπαιζε. Λίγο πριν τελειώσει, βγήκε στην σκηνή και ο Garbarek με ένα είδος φλάουτου και τον συνόδεψε. Έπαιξαν άλλα τρία κομμάτια, ένα κομμάτι ακόμα στο encore, μας ευχαρίστησαν και έφυγαν. Έτσι απλά και σοβαρά.


Σε ολόκληρη την συναυλία έβλεπες τέσσερις καλλιτέχνες να ζουν και να χαίρονται αυτό που κάνουν, ίσως και περισσότερο από εμάς. Συνομιλούσαν με τα όργανα τους, σε ένα διάλογο που απολαμβάνεις και κερδίζεις απ' αυτόν.

Δυστυχώς τελείωσε και αυτό.

Αισθάνομαι γεμάτος για φέτος το καλοκαίρι.

Για να δούμε ποια θα είναι η επόμενη συναυλία.