Ο κος Μιχάλης....και τα ζώα

Ερχόταν κάθε απόγευμα, περίπου την ίδια ώρα. Γύρω στις 6.
Το όνομα του... ας πούμε Μιχάλης. Όχι ότι έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Γύρω στα 60, ήρεμη φιγούρα, ευγενικός, αθόρυβος σαν παρατηρητής που βλέπει την ζωή να περνά από μπροστά του και να μην επεμβαίνει. Ίσως να έχασε την διάθεση του να επέμβει.
Κάθε μέρα έπαιρνε το ποτό του, "Ένα μπουκαλάκι νερό παρακαλώ" και κάπνιζε τρία-τέσσερα τσιγάρα. Στο τέλος με έναν σχεδόν αυτιστικό τρόπο, τακτοποιούσε τις γόπες του στο τασάκι, σε σχήματα που μόνο αυτός έβλεπε.
Σπάνια μιλούσε. Καμιά φορά μας έλεγε και κάποια ιστορία. Μάθαμε λοιπόν πως είναι μόνος του. Εντελώς μόνος, όχι επειδή το επέλεξε αλλά γιατί κάποιος άλλος με την "σοφία" του επέλεξε την ζωή του. Τα παιδιά του σκοτώθηκαν πριν περίπου ένα χρόνο. Αυτοκινητιστικό. Η γυναίκα του αυτοκτόνησε μη μπορώντας να αντέξει τον πόνο, από χρέος στην καλοσύνη του παντοδύναμου και του παντεπόπτη. Ο ίδιος σέρνονταν στην ζωή του, προσπαθώντας να βρεθεί ανάμεσα σε κόσμο. Βλέποντας τους ανθρώπους ξεχνούσε.... ένιωθε μια σταγόνα πιο ζωντανός. Δεν ενοχλούσε ποτέ, απλά ήταν εκεί, δανείζονταν λίγο από την ζωή μας. Όση μπορούσαμε και εμείς να του προσφέρουμε ανάμεσα στα προβλήματα και τις ανάγκες μας μας.
Το αφεντικό όμως μια μέρα είπε να του πουν να μην ξανάρθει. Δεν ταίριαζε ένας 60αρης στην εικόνα του μαγαζιού. Έρχονται και παιδιά εδώ. Σαν κάδρο που είναι πολύ κλασικό για ένα μοντέρνο χώρο. Με δυσκολία ο ένας σερβιτόρος, που του είχε περισσότερο θάρρος, του είπε να έρχεται μόνο το βράδυ αργά μετά τις 12 που δεν έχει μικρούς. Ο Μιχάλης απλά το δέχτηκε. Κάπνισε τα τσιγάρα του, τακτοποίησε τις γόπες του μια τελευταία φορά και έφυγε. Δεν τον ξαναείδαμε.
Μετά από μια εβδομάδα μάθαμε ότι αυτοκτόνησε και αυτός. Έπεσε από το μπαλκόνι του σπιτιού του. Ησύχασε ο καημένος.... Μας άφησε όμως κληρονομιά τις τύψεις μας. Δεν το ήθελε. Εμείς επιλέξαμε να τις κουβαλάμε.

Όσο τραγικό και μελό και αν ακούγεται η παραπάνω ιστορία είναι αληθινή.
Συνέβη σε κατάστημα αλυσίδας ίντερνετ καφέ στην Θεσσαλονίκη. Τον κο Μιχάλη δεν τον γνώρισα πολύ. Ζήτημα να τον είδα μια δυο φορές. Την ιστορία του την έμαθα μετά.
Γράφω γιατί αισθάνομαι βάρος που δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αισθάνομαι τύψεις που κάτι τέτοιο θα διαγραφεί από τις μνήμες μας και μπορεί να συμβεί πολλές φορές ακόμα.

Γράφω γιατί σκέφτομαι και εγώ πως θα μπορούσα να κάνω ότι έκανε το αφεντικό του καταστήματος.

Ούτως ή άλλως δεν είμαι περισσότερο άνθρωπος ή λιγότερο ζώο από τους άλλους.

Σ'αγαπώ , σ'αγαπώ, Μ' ακούς...(Οδυσ.Ελύτης)

Τρεις αναρτήσεις μέσα σε μια εβδομάδα... Νομίζω πως ξεπέρασα τον εαυτό μου. Ας είναι καλά η meniek που μας κινητοποιεί και ας νομίζει πως μας πιέζει:)
Θα χωρίσω το έργο σε τρεις πράξεις:

1) Γνωριμία....................

Την βλέπεις, σε κοιτάει και την κοιτάς, μόνο για λίγο τραβώντας το βλέμμα απότομα.
Ντροπαλα και διστακτικά θες να της μιλήσεις και να του πεις:
Pleased to meet you - James


2)Αγάπη.........................

Δεν περνάει η μέρα μακριά της και όταν είστε μαζί βιάζεται να περάσει. Αισθάνεσαι πιο όμορφα από ποτέ γιατί είστε μαζί και ευχαριστείς τον θεό γι'αυτό.

You make me feel brand new - Simply Red


Τα πάντα είναι διαφορετικά. Απλές καθημερινές συνήθειες που έχουν μπει σε άλλη διάσταση. Ακόμα και τα πουλιά τραγουδούν διαφορετικά.

Songbird - Eva Cassidy

3)Για τις στιγμές που είσαι μακριά............

Pink Floyd - Wish you were here.


Ελπίζω να μην ήταν πολύ χαζοσυναισθηματικό.
Για να το ισορροπήσω κάπως αν τυχόν χωρίσω έχω τον κατάλληλο στίχο.

"Finished with my woman
'cause she couldn't help me with my mind"
Paranoid - Black Sabbath

Περι Συλλαλητηρίων

Προς όλους του αλαλάζοντες Ελληναράδες των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία
Σε όλους αυτού που δεν πιστεύουν στην διπλωματία και θέλουν να πάρουν τα όπλα, το σταυρό ή την σημαία και να διώξουν τον οχτρό.
Σε όλους τους τρομαγμένους και τους τρομολάγνους που ούτως ή άλλως βλέπουν παντού εχθρούς και δοσίλογους
Σε όλους αυτούς που εμείς οι ήρεμοι και σκεπτόμενοι ήμαστε απλά φλώροι, αμερικανάκια, πουλημένοι και προδότες
Θα χρησιμοποιήσω μια παραγραφούλα του Αμος Οζ για απάντηση:

"Προδότης είναι αυτός που αλλάζει στα μάτια εκείνων που δεν μπορούν να αλλάξουν και δεν θέλουν να αλλάξουν, που μισούν την αλλαγή και δεν μπορούν να συλλάβουν την αλλαγή, με εξαίρεση ότι θέλουν να αλλάξουν όλους τους άλλους. Κατά μια έννοια, το να μην είναι κανείς φανατικός σημαίνει ότι είναι κατά κάποιον τρόπο προδότης."

Αμερικανιστί: "I rest my case"

Πικάσσο ο πορνογράφος

Κάθε μέρα και μια καινούρια είδηση που θα με τσατίσει. Την Παρασκευή (λίγο πριν την διακοπή ρεύματος) διάβασα το παρακάτω:

http://www.agelioforos.gr/archive/article.asp?date=3/7/2008&page=11.

Πάλι που κάποιος λόγω της θέσης του και μόνο προσπαθεί να επιβάλει τον ψευτοπουριτανισμό του, και την άγνοια του. Μάλιστα σε κάποια άλλη εφημεριδα (νομίζω στη Μακεδονία) διάβασα πως απέρριψε την συγκεκριμένη έκθεση με φράσεις τύπου:
"Και τι έγινε σαν είναι ο Πικάσσο..." κλπ.

1. Με ποια ειδικότητα ο συγκεκριμένος αποφασίζει για τα θέματα αυτά; Είναι ειδικός επί των εικαστικών θεμάτων και της ηθικής αξίας ή ηθικότητας αυτών. Οι φράσεις του το μόνο που δείχνουν είναι αμάθεια (απλά δεν θέλω να χρησιμοποιήσω σκληρότερη έκφραση)
2. Τι θα πει άσεμνο; Απ' όσο ξέρω (γιατί θα επισκεφτώ την έκθεση αύριο) τα άσεμνα έργα είναι σε δικό τους χώρο στον οποίο δεν επιτρέπονταν η είσοδος στα σχολεία.
3. Πάλι φαίνεται η αδυναμία να ενισχυθεί η εικαστική παιδεία στην χώρα μας. Μετά από τις νερομπογιές του δημοτικού δεν υπάρχει άλλο μάθημα καλλιτεχνικών. Αποτέλεσμα είναι να νομίζουμε ότι η τέχνη σταμάτησε στον Παρθενώνα και τους Κούρους και σε ένα μαθητή μου κατά τα άλλα αριστούχος που με ρώτησε ποιος ζωγράφισε την Τζιοκόντα (δεν υπερβάλλω). Φυσικά του απάντησα "Ο Παυλίδης".
4. Θα πάρω το μέρος του κ. διευθυντή μόνο σε ένα σημείο. Είμαι σίγουρος πως η "εκδρομή" δεν θα είχε κανένα εκπαιδευτικό χαρακτήρα και θα γινόταν βόλτα για καφέ. Πως να έχει αφού για να καταλάβει κάποιος τι βλέπει και να δει πέρα από την εικόνα, πρέπει να εκπαιδευτεί. Πως όμως; Γιατί αν στο γυμνάσιο σου λένε για τέχνη δεν πάει το μυαλό σου και στο λύκειο τα κεφάλαια της ευρωπαϊκής τέχνης είναι εκτός ύλης και δεν εξετάζονται. Οπότε ίσως έτσι να κερδήθηκαν κάποιες ώρες μαθήματος. (Αστειεύομαι)
5. Το γυμνό στην τέχνη δεν έχει σκοπό να ερεθίσει το σώμα, αλλά το μυαλό. Βέβαια το μυαλό θα πρέπει να ξέρει τι βλέπει για να ερεθιστεί. Οπότε με απολύτως σαρκικά κριτήρια κάποια συγκεκριμένα έργα είναι άσεμνα. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις στο παραπάνω. Αλλά ένα καλλιτεχνικά όμορφο γυμνό είναι άσπιλο και όχι πορνογραφία. Μήπως όμως να αρχίσουμε να συμπληρώνουμε με ρούχα τους γυμνούς πίνακες, όπως στον μεσαίωνα; (που οδεύουμε;)
6. Ευχαριστώ επίσης τον κ.Διευθυντή για την διαφήμιση της έκθεσης. Περισσότερος κόσμος θα την επισκεφτεί τώρα και ίσως περισσότεροι μαθητές.
   
7. Η απέχθεια προς το γυμνό και ο φόβος για την ερωτική πράξη είναι κατάλοιπα της χριστιανικής θρησκεία που μας επιβλήθηκαν. Αν και γενικά είναι μεγάλη συζήτηση το συγκεκριμένο θέμα, ευτυχώς υπήρχαν και εποχές που το απολύτως φυσιολογικό δεν τρόμαζε. Όσο ζω ελπίζω.

ΥΣ 1: Άσεμνο ή είμαστε μήπως εδώ είμαστε Ελληνάρες;

ΥΣ 2: Ευτυχώς έγινε ανάκληση της απαγόρευσης μετά από αντίδραση των εκπαιδευτικών. Ο προβληματισμός όμως παραμένει.