Ο κος Μιχάλης....και τα ζώα

Ερχόταν κάθε απόγευμα, περίπου την ίδια ώρα. Γύρω στις 6.
Το όνομα του... ας πούμε Μιχάλης. Όχι ότι έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Γύρω στα 60, ήρεμη φιγούρα, ευγενικός, αθόρυβος σαν παρατηρητής που βλέπει την ζωή να περνά από μπροστά του και να μην επεμβαίνει. Ίσως να έχασε την διάθεση του να επέμβει.
Κάθε μέρα έπαιρνε το ποτό του, "Ένα μπουκαλάκι νερό παρακαλώ" και κάπνιζε τρία-τέσσερα τσιγάρα. Στο τέλος με έναν σχεδόν αυτιστικό τρόπο, τακτοποιούσε τις γόπες του στο τασάκι, σε σχήματα που μόνο αυτός έβλεπε.
Σπάνια μιλούσε. Καμιά φορά μας έλεγε και κάποια ιστορία. Μάθαμε λοιπόν πως είναι μόνος του. Εντελώς μόνος, όχι επειδή το επέλεξε αλλά γιατί κάποιος άλλος με την "σοφία" του επέλεξε την ζωή του. Τα παιδιά του σκοτώθηκαν πριν περίπου ένα χρόνο. Αυτοκινητιστικό. Η γυναίκα του αυτοκτόνησε μη μπορώντας να αντέξει τον πόνο, από χρέος στην καλοσύνη του παντοδύναμου και του παντεπόπτη. Ο ίδιος σέρνονταν στην ζωή του, προσπαθώντας να βρεθεί ανάμεσα σε κόσμο. Βλέποντας τους ανθρώπους ξεχνούσε.... ένιωθε μια σταγόνα πιο ζωντανός. Δεν ενοχλούσε ποτέ, απλά ήταν εκεί, δανείζονταν λίγο από την ζωή μας. Όση μπορούσαμε και εμείς να του προσφέρουμε ανάμεσα στα προβλήματα και τις ανάγκες μας μας.
Το αφεντικό όμως μια μέρα είπε να του πουν να μην ξανάρθει. Δεν ταίριαζε ένας 60αρης στην εικόνα του μαγαζιού. Έρχονται και παιδιά εδώ. Σαν κάδρο που είναι πολύ κλασικό για ένα μοντέρνο χώρο. Με δυσκολία ο ένας σερβιτόρος, που του είχε περισσότερο θάρρος, του είπε να έρχεται μόνο το βράδυ αργά μετά τις 12 που δεν έχει μικρούς. Ο Μιχάλης απλά το δέχτηκε. Κάπνισε τα τσιγάρα του, τακτοποίησε τις γόπες του μια τελευταία φορά και έφυγε. Δεν τον ξαναείδαμε.
Μετά από μια εβδομάδα μάθαμε ότι αυτοκτόνησε και αυτός. Έπεσε από το μπαλκόνι του σπιτιού του. Ησύχασε ο καημένος.... Μας άφησε όμως κληρονομιά τις τύψεις μας. Δεν το ήθελε. Εμείς επιλέξαμε να τις κουβαλάμε.

Όσο τραγικό και μελό και αν ακούγεται η παραπάνω ιστορία είναι αληθινή.
Συνέβη σε κατάστημα αλυσίδας ίντερνετ καφέ στην Θεσσαλονίκη. Τον κο Μιχάλη δεν τον γνώρισα πολύ. Ζήτημα να τον είδα μια δυο φορές. Την ιστορία του την έμαθα μετά.
Γράφω γιατί αισθάνομαι βάρος που δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αισθάνομαι τύψεις που κάτι τέτοιο θα διαγραφεί από τις μνήμες μας και μπορεί να συμβεί πολλές φορές ακόμα.

Γράφω γιατί σκέφτομαι και εγώ πως θα μπορούσα να κάνω ότι έκανε το αφεντικό του καταστήματος.

Ούτως ή άλλως δεν είμαι περισσότερο άνθρωπος ή λιγότερο ζώο από τους άλλους.

Σ'αγαπώ , σ'αγαπώ, Μ' ακούς...(Οδυσ.Ελύτης)

Τρεις αναρτήσεις μέσα σε μια εβδομάδα... Νομίζω πως ξεπέρασα τον εαυτό μου. Ας είναι καλά η meniek που μας κινητοποιεί και ας νομίζει πως μας πιέζει:)
Θα χωρίσω το έργο σε τρεις πράξεις:

1) Γνωριμία....................

Την βλέπεις, σε κοιτάει και την κοιτάς, μόνο για λίγο τραβώντας το βλέμμα απότομα.
Ντροπαλα και διστακτικά θες να της μιλήσεις και να του πεις:
Pleased to meet you - James


2)Αγάπη.........................

Δεν περνάει η μέρα μακριά της και όταν είστε μαζί βιάζεται να περάσει. Αισθάνεσαι πιο όμορφα από ποτέ γιατί είστε μαζί και ευχαριστείς τον θεό γι'αυτό.

You make me feel brand new - Simply Red


Τα πάντα είναι διαφορετικά. Απλές καθημερινές συνήθειες που έχουν μπει σε άλλη διάσταση. Ακόμα και τα πουλιά τραγουδούν διαφορετικά.

Songbird - Eva Cassidy

3)Για τις στιγμές που είσαι μακριά............

Pink Floyd - Wish you were here.


Ελπίζω να μην ήταν πολύ χαζοσυναισθηματικό.
Για να το ισορροπήσω κάπως αν τυχόν χωρίσω έχω τον κατάλληλο στίχο.

"Finished with my woman
'cause she couldn't help me with my mind"
Paranoid - Black Sabbath

Περι Συλλαλητηρίων

Προς όλους του αλαλάζοντες Ελληναράδες των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία
Σε όλους αυτού που δεν πιστεύουν στην διπλωματία και θέλουν να πάρουν τα όπλα, το σταυρό ή την σημαία και να διώξουν τον οχτρό.
Σε όλους τους τρομαγμένους και τους τρομολάγνους που ούτως ή άλλως βλέπουν παντού εχθρούς και δοσίλογους
Σε όλους αυτούς που εμείς οι ήρεμοι και σκεπτόμενοι ήμαστε απλά φλώροι, αμερικανάκια, πουλημένοι και προδότες
Θα χρησιμοποιήσω μια παραγραφούλα του Αμος Οζ για απάντηση:

"Προδότης είναι αυτός που αλλάζει στα μάτια εκείνων που δεν μπορούν να αλλάξουν και δεν θέλουν να αλλάξουν, που μισούν την αλλαγή και δεν μπορούν να συλλάβουν την αλλαγή, με εξαίρεση ότι θέλουν να αλλάξουν όλους τους άλλους. Κατά μια έννοια, το να μην είναι κανείς φανατικός σημαίνει ότι είναι κατά κάποιον τρόπο προδότης."

Αμερικανιστί: "I rest my case"

Πικάσσο ο πορνογράφος

Κάθε μέρα και μια καινούρια είδηση που θα με τσατίσει. Την Παρασκευή (λίγο πριν την διακοπή ρεύματος) διάβασα το παρακάτω:

http://www.agelioforos.gr/archive/article.asp?date=3/7/2008&page=11.

Πάλι που κάποιος λόγω της θέσης του και μόνο προσπαθεί να επιβάλει τον ψευτοπουριτανισμό του, και την άγνοια του. Μάλιστα σε κάποια άλλη εφημεριδα (νομίζω στη Μακεδονία) διάβασα πως απέρριψε την συγκεκριμένη έκθεση με φράσεις τύπου:
"Και τι έγινε σαν είναι ο Πικάσσο..." κλπ.

1. Με ποια ειδικότητα ο συγκεκριμένος αποφασίζει για τα θέματα αυτά; Είναι ειδικός επί των εικαστικών θεμάτων και της ηθικής αξίας ή ηθικότητας αυτών. Οι φράσεις του το μόνο που δείχνουν είναι αμάθεια (απλά δεν θέλω να χρησιμοποιήσω σκληρότερη έκφραση)
2. Τι θα πει άσεμνο; Απ' όσο ξέρω (γιατί θα επισκεφτώ την έκθεση αύριο) τα άσεμνα έργα είναι σε δικό τους χώρο στον οποίο δεν επιτρέπονταν η είσοδος στα σχολεία.
3. Πάλι φαίνεται η αδυναμία να ενισχυθεί η εικαστική παιδεία στην χώρα μας. Μετά από τις νερομπογιές του δημοτικού δεν υπάρχει άλλο μάθημα καλλιτεχνικών. Αποτέλεσμα είναι να νομίζουμε ότι η τέχνη σταμάτησε στον Παρθενώνα και τους Κούρους και σε ένα μαθητή μου κατά τα άλλα αριστούχος που με ρώτησε ποιος ζωγράφισε την Τζιοκόντα (δεν υπερβάλλω). Φυσικά του απάντησα "Ο Παυλίδης".
4. Θα πάρω το μέρος του κ. διευθυντή μόνο σε ένα σημείο. Είμαι σίγουρος πως η "εκδρομή" δεν θα είχε κανένα εκπαιδευτικό χαρακτήρα και θα γινόταν βόλτα για καφέ. Πως να έχει αφού για να καταλάβει κάποιος τι βλέπει και να δει πέρα από την εικόνα, πρέπει να εκπαιδευτεί. Πως όμως; Γιατί αν στο γυμνάσιο σου λένε για τέχνη δεν πάει το μυαλό σου και στο λύκειο τα κεφάλαια της ευρωπαϊκής τέχνης είναι εκτός ύλης και δεν εξετάζονται. Οπότε ίσως έτσι να κερδήθηκαν κάποιες ώρες μαθήματος. (Αστειεύομαι)
5. Το γυμνό στην τέχνη δεν έχει σκοπό να ερεθίσει το σώμα, αλλά το μυαλό. Βέβαια το μυαλό θα πρέπει να ξέρει τι βλέπει για να ερεθιστεί. Οπότε με απολύτως σαρκικά κριτήρια κάποια συγκεκριμένα έργα είναι άσεμνα. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις στο παραπάνω. Αλλά ένα καλλιτεχνικά όμορφο γυμνό είναι άσπιλο και όχι πορνογραφία. Μήπως όμως να αρχίσουμε να συμπληρώνουμε με ρούχα τους γυμνούς πίνακες, όπως στον μεσαίωνα; (που οδεύουμε;)
6. Ευχαριστώ επίσης τον κ.Διευθυντή για την διαφήμιση της έκθεσης. Περισσότερος κόσμος θα την επισκεφτεί τώρα και ίσως περισσότεροι μαθητές.
   
7. Η απέχθεια προς το γυμνό και ο φόβος για την ερωτική πράξη είναι κατάλοιπα της χριστιανικής θρησκεία που μας επιβλήθηκαν. Αν και γενικά είναι μεγάλη συζήτηση το συγκεκριμένο θέμα, ευτυχώς υπήρχαν και εποχές που το απολύτως φυσιολογικό δεν τρόμαζε. Όσο ζω ελπίζω.

ΥΣ 1: Άσεμνο ή είμαστε μήπως εδώ είμαστε Ελληνάρες;

ΥΣ 2: Ευτυχώς έγινε ανάκληση της απαγόρευσης μετά από αντίδραση των εκπαιδευτικών. Ο προβληματισμός όμως παραμένει.

Ώρα για λίγη ποιήση (και ξαράχνιασμα)

Ευχαριστώ την Meniek που με θυμήθηκε αν και εγω έχω καταφέρει να λάμψω δια της απουσίας μου.
Θα συμμετέχω με μια σειρά από χαικού, γραμμένα από τον Γιώργο Σεφέρη, που δημοσιεύτηκαν στο "τετράδιο γυμνασμάτων". Είναι επιλογή, αυτών που με συγκίνησαν περισσότερο κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα.
Εγκυκλοπαιδικά, τα χαικού είναι γιαπωνέζικα ποιήματα μικρά σε μέγεθος, που εξυμνούν την αμεσότητα της ζωής.Αν ένα ποιήμα είναι σαν μια ταινία μικρού μήκους (ή και μεγαλύτερου), το χαικού είναι στιγμιότυπο.
Η φόρμα γραφής είναι 17 συλλαβές, χωρισμένες σε τρεις γραμμές, 5 η πρώτη, 7 η δεύτερη και 5 η τρίτη. Αν και αυτό γίνεται πιο εύκολα στα ιαπωνικά, δεν είναι αδύνατο σε αλλές γλώσσες.
Όπως και κάθε μορφή ιαπωνικής τέχνης έχει βάσεις στον βουδισμό Ζεν γι' αυτό και η λιτότητα σε λέξεις, όχι όμως σε νόημα. Το κάθε ποιήμα μπορεί να αποτελέσει μια στιγμή φώτισης σε αυτό που το διαβάζει.

Ας απολαύσουμε:

Στάξε στη λίμνη
μόνο μια στάλα κρασί
και σβήνει ο ήλιος.

Στον κάμπο ουτ' ένα
τετράφυλλο τριφύλλι
ποιός φταίει απ' τους τρείς;

Άδειες καρέκλες
τ' αγάλματα γυρίσαν
στ' άλλο μουσείο

Νά 'ναι η φωνή
πεθαμένων φίλων μας
ή φωνογράφος;

Τα δάχτυλά της
στο θαλασσί μαντίλι
κοίτα: κοράλλια

Φόρεσα πάλι
τη φυλλωσιά του δέντρου
κι εσύ βελάζεις.

Νυχτα, ο αγέρας
ο χωρισμός απλώνει
και κυματίζει.

Που να μαζεύεις
τα χίλια κομματάκια
του κάθε ανθρώπου.

Τούτη η κολόνα
έχει μια τρύπα, βλέπεις
την Περσεφόνη;

Γράφεις
το μελάνι λιγόστεψε
η θάλασσα πληθαίνει.

7 λόγια για το I am Legend (Ζωντανός Θρύλος)

1. Με ενόχλησε αφάνταστα η προσπάθεια του σκηνοθέτη να πλησιάσει το βιβλίο. Εκατό σελίδες με περιγραφές του ήρωα μόνο του σε ένα προάστιο, λειτουργούν ωραία σε ένα βιβλίο. Σαραντα-πέντε λεπτά σε μια ταινία, με σποραδικά ξεσπάσματα, η απόλυτη βαρεμάρα.
2. Ενοχλήθηκα απίστευτα με την θρησκευτικότητα της ταινίας. Αναφορές στα "Θεϊκά Σημάδια", την "Ελεύθερη Βούληση" και πλήθος άλλων αναφορών είναι κατάντια για την μεταφορά ενός βιβλίου που θα μπορούσε να είναι και βλάσφημο.(όσοι το διάβασαν ξέρουν τι εννοώ)
3. Ερώτηση: Ο μόνος άνθρωπος με ανοσία στην ασθένεια, που ζει στην Νέα Υόρκη, τυχαίνει να είναι μοριακός βιολόγος (ή κάτι συναφές) και ο μόνος που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα. Κινηματογραφική αδεία, ή κινηματογραφική βλακεία;
4. Σε μερικές στιγμές η φωτογραφία και η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλή. Μερικά πλάνα αξίζει να τα ξαναδούμε. Τίποτα παραπάνω όμως.
   
5. Σε στιγμές που θα έπρεπε να υπάρχει σιωπή υπήρχε ηλίθιος διάλογος με ένα γερμανικό ποιμενικό Καημένο σκυλάκι :(
6. Δεν ξέρω αν ήταν ιδέα μου αλλά οι αναφορές στους βρικόλακες σε αντιπαράθεση με τον υπεραμερικάνο Will Smith, παραπέμπουν σε αναφορές συντηρητικών Αμερικάνων στον αμερικάνικο τρόπο ζωής σε αντιπαράθεση με τους "βλάσφημους" ξένους (ισλαμιστές;)
7. Το μόνο που σώζει την ταινία είναι η εξαιρετική ερμηνεία του Will Smith, αποδεικνύοντας την ικανότητα να παίζει εξαιρετικά, σε όλες τις ταινίες. Ένα χελιδόνι όμως δεν φέρνει την άνοιξη.
   

Βαθμός:2/5(επιοικώς)

7 λόγια για το Persepolis

1. Ίσως μια από τις πιο συγκινητικές και όμορφες ταινίες που έχω δει.
2. Ήταν καιρός για λίγο φρέσκο αέρα και μια έξυπνη ταινία γιατί έπηξε το μυαλό μας με τα αμερικανοφάντασυ.
3. Σίγουρα μια από τις καλύτερες ταινίες του 2007-2008.
4. Ίσως λίγο να ξενίζει με την εμμονή της στην δικαιοσύνη, τα ιδανικά και τον κομμουνισμό. Όμως καταφέρνει να δημιουργήσει δυνατούς χαρακτήρες που νιώθεις να αναπνέουν.
   
5. Είμαι σίγουρος (χωρίς να την μειώνω την συγγραφέα) πως πολλά γεγονότα τα υπερδραματοποιεί. Όμως πιστεύω πως αποτελεί μια καλή περιγραφή για τον άγνωστο κόσμο του Ιράν
   
6. Ευκαιρία να διαβαστεί και ένα από τα καλύτερα κόμικ τις τελευταίας δεκαετίας και άξιος διάδοχος της Γαλλικής Σχολής (Uderzo, Goscinny, Hergé).
   
7. Η μεταφορά από το κόμικ είναι άκρως πετυχιμένη και καταφέρνει να συνοψίσει και τα τέσσερα τεύχη σε μια εξαιρετική ταινία. Ευτυχώς γιατί το "300" έδωσε κακό όνομα στις ταινίες που προέρχονται από κόμικ

Βαθμός:4/5